it's not easy dear

Rozdział 4
*Hayley*
Tyle się działo przez te kilka tygodni, Caroline i Klaus, wciąż jeszcze się nie dogadali, ale są naprawdę uroczy. Elijah nie odstępuje mnie na krok. Rebekah pojechała na kilka dni do Matta, ale jeszcze nie wróciła, więc pewnie jej plan pogodzenia się z nim wypalił. Ja, no cóż mam córeczkę! Mikealson obiecał mi wcześniej, że przyjedzie po mnie z bratem i jego dziewczyną, za godzinę. Przez kilka dni leżałam u czarownic, czas wrócić do domu.  Zostało mi do ich przyjazdu jeszcze kilka minut. Kończyłam się ubierać, kiedy drzwi otworzyły się i do pokoju wbiegł Klaus.
-Gdzie ona jest? Gdzie Hope?
-Dziękuje dobrze się czuje, miło, że spytałeś - odpowiedziałam wskazując kołyskę w rogu
-Jaka piękna - wziął ją na ręce - najpiękniejsza
*Elijah*
Przywiozłem Hayley do domu i od razu kazałem jej iść się położyć, a ja ruszyłem do pokoju w którym mój brat opijał narodziny dziecka.
- Bracie! - rozłożyłem ręce ku górze - przyjęcie, przyjęcie na cześć dziecka i Hayley!
- I Caroline - podniósł palce lekko do góry - niech będzie.

 Nic nie mówiąc dziewczyną zaczęliśmy ozdabiać salę. Jesteśmy samolubni. Bardzo. Nie zaprosiliśmy nikogo, nie chcemy się z nikim nimi dzielić. Kazaliśmy im wyjść na spacer, obie bardzo się polubiły, mówią sobie o wszystkim. Miejmy nadzieję, że ich spacer potrwa długo.

Niklaus uśpił dziecko i zaczęliśmy ozdabiać salę o której tylko my wiedzieliśmy. Dom był duży, a one nawet nie chciały go zwiedzać. Sala była gotowa po kilkunastu minutach.

Usiedliśmy w fotelach i czekaliśmy. Ku mojemu zdziwieniu Klaus ubrał garnitur. 

-Elegancko bracie - stwierdziłem mierząc go wzrokiem 

-Ty również - wypił szklankę jakiegoś alkoholu, którą szybko odrzucił w bok, bo frontowe drzwi otworzyły się powoli. 

- Co ty się dzieje? - spytały razem zdziwione, patrząc na siebie, po czym wybuchły śmiechem. 

- Przebierzcie się! -krzyknął radośnie Klaus. Był naprawdę, od lat szczerze szczęśliwy i tym razem nie chodziło o to, że zabił wroga. 

*Caroline*

Chwyciłam przyjaciółkę za rękę i pociągnęłam do góry. Od razu znalazłam odpowiednią sukienkę. Hayley miała z tym problem. Wyciągnęłam z szafy fioletową sukienkę.

-Ubierz tą - wręczyłam ją dziewczynie, a ona odpowiedziała uśmiechem i obie przebrałyśmy się w wybrane stroje. Zeszłyśmy powoli po schodach, chłopcy zaprowadzili nas do sali której wcześniej nie widziałam. Stanęli na przeciwko nas. 

- Mogę prosić moją księżniczkę do tańca? - zapytał Klaus.

 - A czy ja mogę prosić moją? - spytał Elijah Hayley.

Obie pokiwałyśmy, muzyka poleciała nie wiadomo skąd i zaczęliśmy tańczyć. 

Wiem że ta chwila nie potrwa wiecznie, ale chciałabym żeby tak było - pomyślałam. 

- I tak będzie - stwierdził Klaus jakby czytał mi w myślach 

- Wiecznie - dopowiedział Elijah, przytulając Hayley. 

Czytasz = Komentujesz